Zondag
Terwijl ik dit schrijf zit ik in het tuintje naast de kleine keuken van het gasthuis.
De bewolking van vanochtend is verdwenen en de zon schijnt eindelijk fel!
Gisteravond kwam ik rond 8 uur aan op het kleinste vliegveld dat ik ooit gezien heb: Kilimanjaro AirPort. En ik wachtte vervolgens 2,5 uur op mijn visum. Gelukkig was het wachten helemaal niet erg, want ik kwam een Nederlands meisje tegen dat hetzelfde project gaat doen, maar dan met een andere organisatie. Het was fijn iemand te hebben die precies even gespannen was als ik en ook niet zeker wist wat haar te wachten stond.
De 8 uur lange vliegreis was voor mij best amazing, ik was nog nooit in zo'n groot toestel geweest. We hadden films en meer dan genoeg eten, dus de acht uren vlogen letterlijk en figuurlijk voorbij.
Op gegeven moment keek ik uit het raampje en zag ik onder me plotseling een Afrikaans landschap: grote geel-bruine zandplaten. Ik vroeg me onwillekeurig af of er op dat moment giraffes onder me zouden lopen...
Na het visum te hebben geregeld werd ik opgehaald en reden we over een lange, rechte (zelfs geasfalteerde) weg van het AirPort naar Arusha en vanuit daar over een rommelige zanderige weg naar Moshono. Ik kon door het donker onderweg niets zien dus was heel benieuwd waar ik nou eigenlijk was, maar daarvoor moest ik wachten tot de zon opkwam natuurlijk. Ik viel eenmaal in het gasthuis al gauw in slaap.
Vandaag, 18 juni heb ik kennis gemaakt met de eerste drie mensen van de groep, Colombianen en zijn we voor het eerst naar Arusha gereden om wat in te kopen (yoghurt, cola en body lotion!) en geld te wisselen. Daarna hadden we een heerlijke lunch in Arusha (burrito met mashed sweet potato & rice, een aanrader).
Verder is er vandaag een Nederlander bijgekomen die bij mij op de kamer slaapt, heel gezellig dus!
Vanavond schrijf ik waarschijnlijk verder wat meer, of niet haha!
En wat meer over hoe Afrika nou eigenlijk is of course!
Liefs, Laura
De bewolking van vanochtend is verdwenen en de zon schijnt eindelijk fel!
Gisteravond kwam ik rond 8 uur aan op het kleinste vliegveld dat ik ooit gezien heb: Kilimanjaro AirPort. En ik wachtte vervolgens 2,5 uur op mijn visum. Gelukkig was het wachten helemaal niet erg, want ik kwam een Nederlands meisje tegen dat hetzelfde project gaat doen, maar dan met een andere organisatie. Het was fijn iemand te hebben die precies even gespannen was als ik en ook niet zeker wist wat haar te wachten stond.
De 8 uur lange vliegreis was voor mij best amazing, ik was nog nooit in zo'n groot toestel geweest. We hadden films en meer dan genoeg eten, dus de acht uren vlogen letterlijk en figuurlijk voorbij.
Op gegeven moment keek ik uit het raampje en zag ik onder me plotseling een Afrikaans landschap: grote geel-bruine zandplaten. Ik vroeg me onwillekeurig af of er op dat moment giraffes onder me zouden lopen...
Na het visum te hebben geregeld werd ik opgehaald en reden we over een lange, rechte (zelfs geasfalteerde) weg van het AirPort naar Arusha en vanuit daar over een rommelige zanderige weg naar Moshono. Ik kon door het donker onderweg niets zien dus was heel benieuwd waar ik nou eigenlijk was, maar daarvoor moest ik wachten tot de zon opkwam natuurlijk. Ik viel eenmaal in het gasthuis al gauw in slaap.
Vandaag, 18 juni heb ik kennis gemaakt met de eerste drie mensen van de groep, Colombianen en zijn we voor het eerst naar Arusha gereden om wat in te kopen (yoghurt, cola en body lotion!) en geld te wisselen. Daarna hadden we een heerlijke lunch in Arusha (burrito met mashed sweet potato & rice, een aanrader).
Verder is er vandaag een Nederlander bijgekomen die bij mij op de kamer slaapt, heel gezellig dus!
Vanavond schrijf ik waarschijnlijk verder wat meer, of niet haha!
En wat meer over hoe Afrika nou eigenlijk is of course!
Liefs, Laura
 |
| Snacken op Schiphol |
 |
| Een helemaal niet verkeerd uitzicht! |
Reacties