My Tanzania Adventure

Update: voortaan publiceer ik mijn blog maar een keer per week! Elke zondag is dus jullie dag om er naar uit te kijken :D 25 oktober Ik hou het schrijven niet meer per dag bij! Dus ik schrijf gauw van elke dag wat dingen: Maandag nemen we afscheid van Marilène die nu nog een maand door Afrika op safari gaat. We doen de avond daarvoor kaartspellen en drinken wat. Maandag beginnen ook de eerste regenbuien! Het lijkt bijna Nederland, maar 's avonds slaap je toch lekkerder door de verkoeling van de nacht. Ik ga met Rik naar een nieuwe afdeling: Outpatient Department, OPD en kijk mee met een dokter tijdens de patiëntengesprekken. Eigenlijk net POPD maar dan zonder de jonge kinderen. Ik loop mee met een dokter die een Tanzaniaan is maar waarschijnlijk verschillende ouders heeft, waardoor hij (en ik) vaak Mzungu (blanke) worden genoemd! Het valt me op dat het bij POPD vaak klachten zijn als longontsteking en uitdroging terwijl het bij de OPD veel verschillende soorten diagnoses zijn.

21 oktober Gisteren besloten we (Rik, Priscilla, Marilene, Lena en Kathi) door de moeheid weer een rustdag te houden. We worden op een of andere manier standaard wakker om 07:00. Toch probeerde ik wat uit te slapen tot 10:00. We maakten als lunch spiegeleieren en dan kom je er pas echt achter hoe erg je hartig eten mist! We eten zowel als ontbijt en lunch ZOET. Daarna gingen we met de dalla dalla naar Sanauari (Arusha) waar we Kathi en Lena tegenkwamen en gingen we op naar de Masaai Markt. Dit zijn overdekte, volgestouwde winkeltjes achter elkaar, vol souveniertjes. Jammer is dat alles op elkaar lijkt. Iedere verkoper zegt iets als "mambo" "mzungu" "come here please" "friendly price" etc. Aangezien ik hou van (soms nutteloze) souvenirs shoppen heb ik alvast twee dingen in the pocket. Ook een mooie armband. We dronken een te zoete milkshake in een enigszins westers café en daarna werd ik misselijk. 's Avonds voor het eten belde ik nog met

16 oktober Deze week is voor mij maternity-week. En die begon heel bijzonder. Maar voor ik daar verder over ga, vertel ik eerst over het gebouw: als je ervoor staat heb je links prenatal, daar liggen vrouwen die binnenkort bevallen. Links en rechts in de zaal staan stalen bedden vol vrouwen. In het midden gebeuren de geboortes zelf, daar staan een stuk of 4 bedden op wielen. Deze zijn alleen gescheiden van elkaar en de buitenwereld door groenen gordijnen, weinig privacy dus! Rechts heb je postnatal, daar liggen vrouwen die bevallen zijn en de baby's natuurlijk. Ook op de stalen bedden. Links de vrouwen die een keizersnede gehad hebben en rechts die het op de normale manier hebben gedaan. Soms met twee vrouwen op een bed. Ik besloot er 's ochtends maar wat te dweilen en daarna vroegen ze ook of ik even de prullenbakken wilden legen in de verbrand oven. Nou, daar zaten dus hele placenta's en navelstrengen in en ik wil niet weten wat. Daarbij komt nog dat er van die zwerf

13 oktober Nu ik zit schrijf zit ik heerlijk op het hek van de soort veranda van het huis. "Ben je niet op werk dan?!" Nee, ik was gisteren een beetje te laat uitgeweest waardoor ik vandaag anders toch in slaap zou vallen in het ziekenhuis. Daarnaast voel ik me niet goed en heb ik een blauwe plek op mijn knie, dus reden genoeg :) Ik vind het jammer dat ik doctor Allan en de patiënten van de kinderafdeling vandaag in de steek laat, maar een andere vrijwilliger is gelukkig wel vandaag op de afdeling. Ik zou iedereen dansen met Afrikanen aanraden haha! Hoewel niemand zo smooth kan dansen als zij. Nadat ik dit bovenste stukje geschreven had ben ik niks gaan doen, twee uur heerlijk diep gaan slapen en avond gegeten. Bonen en rijst... Vervolgens weer even op het hekje buiten gehangen terwijl de lucht om de heuvels van pastel roze en blauw naar goud en dan naar zwart gaat. Dan komen de muggen dus moet je naar binnen vluchten! Vandaag was de officiële hangdag zoals je kan lezen

The White Masai Maandag 9 oktober Vandaag besloot ik een kijkje te nemen op een nieuwe afdeling: POPD, hier komen alle baby's en kinderen die een diagnose nodig hebben van de dokter. Ik zat naast dokter Allan die me veel in het Engels uitlegde. Helaas snapte ik lang niet alle diagnoses in het Engels en hij praatte zacht en onduidelijk. Thuis heb ik dus na de lunch twee bladen aantekeningen gemaakt over wat we die dag het meeste tegen kwamen: pneumonia (longontsteking), inflammations (ontstekingen) en Upper Respiratory Tract Infection (bovenste luchtweginfectie). De arme kinderen huilden veel, hoestten en hadden een veel te hoge ademhalingsfrequentie. Soms liep ik - als het een ernstig geval was, zoals een tweeling had- mee naar de apotheek met de ouders en daarna naar de Pediatric Ward. Ik mocht de patiënten oproepen, de ademhalingsfrequenties bepalen en temperatuur opmeten en... ook mijn eerste bloed prikken! Dan wel een vingerprikje voor een malariaprik, maar mooi genoeg! I

Een actief weekendje Zaterdag 7 oktober De afgelopen dagen plannen we zelf met de vrijwilligers goed vol. Gisteren zijn we na werk in de bloedhete middagzon op zoek gegaan naar het Duluti meer. Vanaf het huis is het 45 minuten lopen, maar door de mooie en levendige omgeving vergeet je dat toch en dan kom je bij het meer aan. Het is groot en omringd met een groene muur van bomen en planten. Jammer genoeg is het niet aan te raden om in stilstaand water te zwemmen volgens veel mensen, dus dronken we op een leuk (en het enige) terrasje wat te drinken op plastic coca cola stoeltjes zonder spoor van andere toeristen. Na de terugtocht waren we ook zo moe dat ik weer goed kon slapen. We besloten de volgende dag te gaan kanoën voor 20000 shilling. Dus vandaag stonden we vroeg op om de tocht nog eens te maken, in de koelere ochtend zon. Tijdens die tocht moet je ook over de stenen in een beek water heen, waar een aardige jongen me laatst gelukkig overheen hielp. Ik heb het nu wel helemaal o

Verslag per dag! Dag 1 - 3 oktober Mijn moeders verjaardag hadden we al deels gevierd in restaurant Amsterdam, en ook vanochtend met een halve Appelkruimeltaart met vier kaarsjes. Mijn broertje ging vanochtend om dezelfde tijd weg naar de Ardennen met school en ik dus naar Tanzania, voor twee maanden. Mijn moeder moet het dus doen met Lena en mijn vader! Twee vriendinnen kwamen me samen met mijn moeder uitzwaaien. Ik zit inmiddels naast een meisje uit Noorwegen dat met haar vriendinnen ook als verpleegster gaat werken in Arusha. Toen ik net even mijn benen ging strekken en naar de wc ging zag ik uit het raampje dat we net weer "aan land zijn". Ik zag hoe het mooie blauwe zeewater plaats maakte voor een soort Mars landschap, aka de woestijn van Egypte uit mijn hoofd. Enorme grote stukken met alleen zand en een lange rechte weg erdoorheen. 4 Oktober Gelukkig mocht ik op deze introdag even uitslapen. Ik zal even wat vertellen over de kamer waar ik met twee andere meis

Daar gaat ie dan... Morgen zit ik weer in Tanzania, maar dan voor 2 hele maanden. (Inderdaad, 8 weken, 56 dagen!) Ik ben net zoals vorige keer gespannen over de reis. Het is met een andere organisatie en nu voor een langere tijd, maar die spanning hoort er bij. Terwijl ik ijverig bezig ben met mijn checklist afstrepen en te zorgen dat ik me zo goed mogelijk voorbereid, lijkt het me een goed idee om net als vorige keer weer wat dingen vooraf te schrijven. Ik kijk uit naar de warmte in Tanzania, het begint net zomer te worden daar. Ook naar de inwoners en de cultuur. Ik ben wel blij dat ik op tijd thuis ben voor Sinterklaas. De enige Nederlandse traditie waar ik echt naar uit kijk. Deze reis zal heel veel zelfstandiger zijn. Ik ben deze keer ook niet met een groep, maar met een paar vrijwilligers gedurende mijn twee maanden. Gelukkig nooit alleen. Ik weet zeker dat ik ook veel leuke andere vrijwilligers ga ontmoeten in het ziekenhuis waar ik werk.. Verder ga ik erheen met het ide