Zondag
Na drie hele dagen zonder WiFi ben ik weer terug!
Vandaag was de tweede dag van het weekend en hadden we nòg een uitje: naar de watervallen van Mount Meru. 's Nachts had het geregend (gelukkig was mijn wasje binnen!) waardoor alle zandwegen modderig waren. We reden 's ochtend met onze krakerige privé bus door dorpjes de Mount Meru op. Gelukkig hoefden we het hele stuk in ieder geval niet op de heenweg te lopen. We stopten met de bus op een erfje met een huis. Natuurlijk moest Laura, ik, weer naar de wc en ja hoor: weer een houten hokje met een gat in de grond.
Vervolgens liepen nog geen tien minuten omringd door de natuur over glibberige modderpaadjes. Gelukkig was er op het steilste stuk een houten hek om je aan vast te houden. Op de helft van de wandeling hoorden we plots het geruis van de watervallen. De lucht was heel fris en vochtig en de twee watervallen waren natuurlijk heel mooi. Eenmaal beneden bij de waterval waren we een uur lang bezig met foto's en filmpjes maken. Het was zo groen. Het water was zo helder en fris. We zagen zelfs een krab lopen!
Met wat anderen liep ik over de (glibberige) stenen naar een mini eilandje in het water. We waren er trouwens ook met de Care-groep (ook van Projects Abroad, maar een ander project en ze verblijven niet in ons gasthuis).
Na een uur de watervallen beschouwd te hebben, begon onze terugtocht. Blijkbaar waren we aantrekkelijk voor rode mieren, ik ben twee keer gebeten!
Boven bij de bus, op het erf, werd verteld dat we nu helemaal naar beneden moesten lopen. Een auto ging voor de groep en achter de groep reed onze bus. Met de groep liepen we over de grote weg langs alle winkeltjes en boerderijtjes.
Omdat het hier afgelegen was werden we nòg meer aangekeken. Er werd gezwaaid, raar aangekeken, "mzungu" geroepen en handkussen gegeven.
Het was een leuke tocht naar beneden, waarna we in Arusha wat gingen lunchen.
Daarna speelden we thuis kaartspellen met de hele groep en heb ik maar weer een klein handwasje gedraaid.
We aten kip en friet van de barbecue en ik heb de Amerikanen dan eindelijk geleerd dat mayonaise met friet niet vies is!
Na het eten had de gastfamilie een box en muziek aangezet en showden de twee kleine kinderen (Joshua en Helen) en de oudere dochter hun dansmoves. Natuurlijk ging het dansen bij ons buitenlanders wat stijver.
Weer een leuke dag, zonder heel veel medisch werk gedaan te hebben en morgen (maandag) weer ècht aan het werk/leren.
Liefs,
Laura
Vandaag was de tweede dag van het weekend en hadden we nòg een uitje: naar de watervallen van Mount Meru. 's Nachts had het geregend (gelukkig was mijn wasje binnen!) waardoor alle zandwegen modderig waren. We reden 's ochtend met onze krakerige privé bus door dorpjes de Mount Meru op. Gelukkig hoefden we het hele stuk in ieder geval niet op de heenweg te lopen. We stopten met de bus op een erfje met een huis. Natuurlijk moest Laura, ik, weer naar de wc en ja hoor: weer een houten hokje met een gat in de grond.
Vervolgens liepen nog geen tien minuten omringd door de natuur over glibberige modderpaadjes. Gelukkig was er op het steilste stuk een houten hek om je aan vast te houden. Op de helft van de wandeling hoorden we plots het geruis van de watervallen. De lucht was heel fris en vochtig en de twee watervallen waren natuurlijk heel mooi. Eenmaal beneden bij de waterval waren we een uur lang bezig met foto's en filmpjes maken. Het was zo groen. Het water was zo helder en fris. We zagen zelfs een krab lopen!
Met wat anderen liep ik over de (glibberige) stenen naar een mini eilandje in het water. We waren er trouwens ook met de Care-groep (ook van Projects Abroad, maar een ander project en ze verblijven niet in ons gasthuis).
Na een uur de watervallen beschouwd te hebben, begon onze terugtocht. Blijkbaar waren we aantrekkelijk voor rode mieren, ik ben twee keer gebeten!
Boven bij de bus, op het erf, werd verteld dat we nu helemaal naar beneden moesten lopen. Een auto ging voor de groep en achter de groep reed onze bus. Met de groep liepen we over de grote weg langs alle winkeltjes en boerderijtjes.
Omdat het hier afgelegen was werden we nòg meer aangekeken. Er werd gezwaaid, raar aangekeken, "mzungu" geroepen en handkussen gegeven.
Het was een leuke tocht naar beneden, waarna we in Arusha wat gingen lunchen.
Daarna speelden we thuis kaartspellen met de hele groep en heb ik maar weer een klein handwasje gedraaid.
We aten kip en friet van de barbecue en ik heb de Amerikanen dan eindelijk geleerd dat mayonaise met friet niet vies is!
Na het eten had de gastfamilie een box en muziek aangezet en showden de twee kleine kinderen (Joshua en Helen) en de oudere dochter hun dansmoves. Natuurlijk ging het dansen bij ons buitenlanders wat stijver.
Weer een leuke dag, zonder heel veel medisch werk gedaan te hebben en morgen (maandag) weer ècht aan het werk/leren.
Liefs,
Laura
 |
| Een prachtige wc! |
 |
 |
| De terugweg |
Reacties