Een actief weekendje
Een actief weekendje
Zaterdag 7 oktober
De afgelopen dagen plannen we zelf met de vrijwilligers goed vol.
Gisteren zijn we na werk in de bloedhete middagzon op zoek gegaan naar het Duluti meer. Vanaf het huis is het 45 minuten lopen, maar door de mooie en levendige omgeving vergeet je dat toch en dan kom je bij het meer aan. Het is groot en omringd met een groene muur van bomen en planten. Jammer genoeg is het niet aan te raden om in stilstaand water te zwemmen volgens veel mensen, dus dronken we op een leuk (en het enige) terrasje wat te drinken op plastic coca cola stoeltjes zonder spoor van andere toeristen. Na de terugtocht waren we ook zo moe dat ik weer goed kon slapen. We besloten de volgende dag te gaan kanoën voor 20000 shilling.
Dus vandaag stonden we vroeg op om de tocht nog eens te maken, in de koelere ochtend zon. Tijdens die tocht moet je ook over de stenen in een beek water heen, waar een aardige jongen me laatst gelukkig overheen hielp. Ik heb het nu wel helemaal onder de knie!
Om 10 uur werden we vriendelijk begroet door onze guide. We stapten in twee kano's. Wij zonder, de andere met guide. We vaarden langs de omtrek van het grote meer en langs de wand planten en bomen. In de verte hoorden we vrolijk gezang van mensen, over het geloof. Heel vreemd omdat we niemand zagen, maar heel mooi. We zagen ook de Kilimanjaro voor het eerst deze reis goed, met sneeuw op zijn toppen. De gids vertelde ons verder nog over allerlei mooie vogels (ook blauw-rode mini vogeltjes, schattig!) en we zagen grote leguaan-achtige beesten. Ik ben die dag wel een stukkie bruiner geworden, mooi meegepakt!
Na de tour pakten we de Dalla Dalla (ik ben er inmiddels aan gewend!) naar een ander dorpje voor de "Rotterdamse Supermarkt", (echt waar). Het is een "modern" supermarktje met precies de spullen die ik nodig had: wasmiddel, tandpasta en snacks voor heel weinig geld. Ik kocht ook nog een blauwe, Afrikaanse jurk in de winkel ernaast. Tot over de knieën, dat wel, maar met een hele fijne lichte stof!
Dit is een veel te lang verslag van de dag, maar ik moet het toch èrgens en aan iemand kwijt!
Liefs, Lau
Zondag 8 oktober
We dachten eerst te gaan zwemmen deze dag, maar door de bewolking 's ochtends veranderde de plannen en namen we het verzoek van Thomas aan. Thomas is een inwoner van Tanzania en vrijwilliger van het ziekenhuis, hij stelde laatst voor om ons de watervallen te laten zien. We dachten dat het een klein tochtje zou worden, maar dat hadden we mis.
Samen met ons Nederlandse groepje en nog een Duits meisje en Thomas gingen we een busje in richting een van de heuvels die voor de Mount Meru liggen. We stapten uit en liepen over enorm stoffige paden -mijn schoenen had ik de dag ervoor gewassen...- omringd door allerlei planten. Van bananenbomen tot avocado bomen en koffieplanten. Na een tijd moesten we zonder enige leuning de meest steile daling af, doodeng! Maar ik leef nog en de waterval was het zeker waard. Eerst gingen we er pootjebaden, maar toen besloten we er toch maar te zwemmen in onze onderbroeken en bh's. Het was heerlijk, ondanks de mieren en krabben en kikker die gezellig meeliepen en zwommen. We vervolgden onze tocht omhoog. Eerst dacht ik naar het huis van Thomas, maar nee, helemaal naar de top van de heuvel! We moesten wel wat pauzes houden en we vielen bijna neer van de moeheid van het beklimmen. Dat deden we dan ook helemaal bovenop. Het uitzicht was mooi, maar ik was te uitgeput om te genieten.
Daarna, na "6 minuten", eerder een half uur kwamen we aan bij het huisje van Thomas. Hij slaap met zijn drie broertjes op een matras op de grond. Mama Thomas had voor ons rijst, vlees en spinazie gekookt. Daar had ik wel zin in! Aan Mama Thomas gaf ik een zakje stroopwafels als bedankje.
We namen ook nog een kopje chai met verse koeienmelk van de koe en liepen terug naar de auto die ons weer naar beneden bracht en nu zit ik in het vrijwilligershuis op de bank. Ik kan niet wachten om al het stof van me af te spoelen. Vannacht ga ik waarschijnlijk heerlijk slapen.
Hoeveel stappen we gezet hebben? 16.358! Zo'n 11 km en 58 verdiepingen volgens mijn app.
Morgen begint de werkweek in het ziekenhuis weer! Ik ga beginnen met een nieuwe afdeling. Vorige paar dagen was dat het Minor Theater en ik heb nog niet besloten welke het deze week wordt. Ik ga elke week een andere doen, want ik heb toch weken de tijd! En dan kijken welke nou echt de interessantste is en waar ik het meeste mag doen, zonder uren te zitten zonder patiënten.
Veel liefs,
Laura
PS. Volg het voorbeeld van mijn moede en reageer onder de berichtjes haha!
---
Zaterdag 7 oktober
De afgelopen dagen plannen we zelf met de vrijwilligers goed vol.
Gisteren zijn we na werk in de bloedhete middagzon op zoek gegaan naar het Duluti meer. Vanaf het huis is het 45 minuten lopen, maar door de mooie en levendige omgeving vergeet je dat toch en dan kom je bij het meer aan. Het is groot en omringd met een groene muur van bomen en planten. Jammer genoeg is het niet aan te raden om in stilstaand water te zwemmen volgens veel mensen, dus dronken we op een leuk (en het enige) terrasje wat te drinken op plastic coca cola stoeltjes zonder spoor van andere toeristen. Na de terugtocht waren we ook zo moe dat ik weer goed kon slapen. We besloten de volgende dag te gaan kanoën voor 20000 shilling.
Dus vandaag stonden we vroeg op om de tocht nog eens te maken, in de koelere ochtend zon. Tijdens die tocht moet je ook over de stenen in een beek water heen, waar een aardige jongen me laatst gelukkig overheen hielp. Ik heb het nu wel helemaal onder de knie!
Om 10 uur werden we vriendelijk begroet door onze guide. We stapten in twee kano's. Wij zonder, de andere met guide. We vaarden langs de omtrek van het grote meer en langs de wand planten en bomen. In de verte hoorden we vrolijk gezang van mensen, over het geloof. Heel vreemd omdat we niemand zagen, maar heel mooi. We zagen ook de Kilimanjaro voor het eerst deze reis goed, met sneeuw op zijn toppen. De gids vertelde ons verder nog over allerlei mooie vogels (ook blauw-rode mini vogeltjes, schattig!) en we zagen grote leguaan-achtige beesten. Ik ben die dag wel een stukkie bruiner geworden, mooi meegepakt!
Na de tour pakten we de Dalla Dalla (ik ben er inmiddels aan gewend!) naar een ander dorpje voor de "Rotterdamse Supermarkt", (echt waar). Het is een "modern" supermarktje met precies de spullen die ik nodig had: wasmiddel, tandpasta en snacks voor heel weinig geld. Ik kocht ook nog een blauwe, Afrikaanse jurk in de winkel ernaast. Tot over de knieën, dat wel, maar met een hele fijne lichte stof!
Dit is een veel te lang verslag van de dag, maar ik moet het toch èrgens en aan iemand kwijt!
Liefs, Lau
Zondag 8 oktober
We dachten eerst te gaan zwemmen deze dag, maar door de bewolking 's ochtends veranderde de plannen en namen we het verzoek van Thomas aan. Thomas is een inwoner van Tanzania en vrijwilliger van het ziekenhuis, hij stelde laatst voor om ons de watervallen te laten zien. We dachten dat het een klein tochtje zou worden, maar dat hadden we mis.
Samen met ons Nederlandse groepje en nog een Duits meisje en Thomas gingen we een busje in richting een van de heuvels die voor de Mount Meru liggen. We stapten uit en liepen over enorm stoffige paden -mijn schoenen had ik de dag ervoor gewassen...- omringd door allerlei planten. Van bananenbomen tot avocado bomen en koffieplanten. Na een tijd moesten we zonder enige leuning de meest steile daling af, doodeng! Maar ik leef nog en de waterval was het zeker waard. Eerst gingen we er pootjebaden, maar toen besloten we er toch maar te zwemmen in onze onderbroeken en bh's. Het was heerlijk, ondanks de mieren en krabben en kikker die gezellig meeliepen en zwommen. We vervolgden onze tocht omhoog. Eerst dacht ik naar het huis van Thomas, maar nee, helemaal naar de top van de heuvel! We moesten wel wat pauzes houden en we vielen bijna neer van de moeheid van het beklimmen. Dat deden we dan ook helemaal bovenop. Het uitzicht was mooi, maar ik was te uitgeput om te genieten.
Daarna, na "6 minuten", eerder een half uur kwamen we aan bij het huisje van Thomas. Hij slaap met zijn drie broertjes op een matras op de grond. Mama Thomas had voor ons rijst, vlees en spinazie gekookt. Daar had ik wel zin in! Aan Mama Thomas gaf ik een zakje stroopwafels als bedankje.
We namen ook nog een kopje chai met verse koeienmelk van de koe en liepen terug naar de auto die ons weer naar beneden bracht en nu zit ik in het vrijwilligershuis op de bank. Ik kan niet wachten om al het stof van me af te spoelen. Vannacht ga ik waarschijnlijk heerlijk slapen.
Hoeveel stappen we gezet hebben? 16.358! Zo'n 11 km en 58 verdiepingen volgens mijn app.
Morgen begint de werkweek in het ziekenhuis weer! Ik ga beginnen met een nieuwe afdeling. Vorige paar dagen was dat het Minor Theater en ik heb nog niet besloten welke het deze week wordt. Ik ga elke week een andere doen, want ik heb toch weken de tijd! En dan kijken welke nou echt de interessantste is en waar ik het meeste mag doen, zonder uren te zitten zonder patiënten.
Veel liefs,
Laura
PS. Volg het voorbeeld van mijn moede en reageer onder de berichtjes haha!
---
 |
| Lekker niks doen |
 |
| Lake Duluti |
 |
| De waterval |
 |
| Even zitten na de klimtocht |
 |
| Eten bij Thomas' familie |
Reacties